4. Εναλλακτικοί τρόποι πραγματοποίησης μεταφορών χρημάτων
Μέχρι τώρα συζητήσαμε σχετικά με τις πηγές κρατικών μεταφορών χρημάτων. Τώρα, ας ρίξουμε μία ματιά στους τρόπους με τους οποίους αυτές οι μεταφορές μπορούν να φέρουν χρήματα σε «πραγματικούς» ανθρώπους και να συμπληρώσουν την αγοραστική τους δύναμη (αυτή είναι και η ουσία). Υπάρχουν πολλές επιλογές:
Διαρθρωτικά έργα όπως το κτίσιμο δρόμων, σιδηροδρόμων, νοσοκομείων, έργα πράσινης ανάπτυξης, υδροηλεκτρικές μονάδες, εγκαταστάσεις παλιρροιακής ενέργειας, υποδομές υδρογονικής οικονομίας και πολλά άλλα. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση μπορεί να κατασκευάσει χρήσιμες υποδομές και να ενισχύσει, επίσης, τη ζήτηση. Φυσικά, είναι πολύ καλό όταν η αναγκαιότητα για τέτοια έργα είναι έκδηλη. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα συγκεκριμένα έργα σχετίζονται με συγκεκριμένους τομείς (βιομηχανίες/επιχειρήσεις) και, επομένως, η ικανότητά τους να συμπληρώνουν τη χαμένη αγοραστική δύναμη μεταξύ των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων είναι κάπως περιορισμένη. Αυτά τα έργα αποφέρουν εισόδημα μόνο σε συγκεκριμένα επαγγέλματα που συμμετέχουν σε αυτά και η συμπλήρωση της αγοραστικής δύναμης κατανέμεται κυρίως εμμέσως μέσω περισσότερων αγορών, οι οποίες είτε μπορούν να πραγματοποιηθούν ή, ίσως, δεν χρειάζεται να πραγματοποιηθούν. Επιπρόσθετα, αυτή η κατανάλωση είναι γεωγραφικά περιορισμένη στις περιοχές των διαρθρωτικών έργων, συνεπώς οι πολλαπλασιαστικές επενέργειές τους δεν δουλεύουν σε μια ευρύτερη γεωγραφική κλίμακα. Μεγάλο μέρος του κεφαλαίου που επενδύεται καταλήγει στα χέρια των εμπλεκόμενων εταιρειών ως κέρδος (παράγοντας που επιβραδύνει την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης), ενώ πάντα υπάρχει το ρίσκο της διαφθοράς και της υπερπληρωμής των κυβερνητικών έργων, γεγονός που δημιουργεί μια κακή φήμη για τέτοιου είδους τονωτικά μέτρα. Φυσικά, σε περιοχές όπου χρειάζονται ολοφάνερα ανάπτυξη στις υποδομές τους , δεν υπάρχει κανένας λόγος αναμονής και διστακτικότητα.
Στήριξη των οικογενειών
Είναι ένα οικουμενικό εργαλείο για την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης. Δουλεύει σε μία ευρύτερη κοινωνική κλίμακα, περνώντας από τα χέρια πολλών ατόμων, τα οποία ξέρουν να ξοδεύουν με τον καλύτερο τρόπο τα χρήματά τους. Συνεπώς, δεν υπάρχει το ρίσκο της παραμόρφωσης της αγοράς μέσω της μεταφοράς πόρων από τομείς που τους χρειάζονται σε τομείς που έχει επιλέξει η κυβέρνηση, όπως ισχύει στην περίπτωση των διαρθρωτικών έργων υποδομής. (Επισημαίνοντας αυτό δεν σημαίνει πως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να πραγματοποιεί καθόλου διαρθρωτικά έργα υποδομής! Η ουσία είναι να κατανοήσουμε ότι είναι καλύτερο τα χρήματα αυτά να δίνονται άμεσα στους πολίτες ώστε να τα ξοδεύουν σε πράγματα που χρειάζονται αυτοί παρά να επενδύονται σε δαπάνες για πλασματικά διαρθρωτικά έργα υποδομής από την κυβέρνηση, τα οποία στην ουσία δεν είναι αναγκαία). Η επιπρόσθετη αγοραστική δύναμη την οποία θα αποκτήσουν οι οικογένειες μέσα από επιδόματα τέκνων και παρόμοια προνόμια θα χρησιμοποιηθεί αναλόγως για την κάλυψη των βασικών αναγκών των καταναλωτών και θα συνεισφέρει στις πωλήσεις και τα κέρδη στις κύριες βιομηχανίες. Σήμερα, οι βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της συνεχώς αυξανόμενης υπογεννητικότητας και γήρανσης των πληθυσμών τους. Όλο και πιο λίγα παιδιά γεννιούνται κάτι που προκαλεί την όξυνση του συνταξιοδοτικού προβλήματος ανά την υφήλιο. Κάποια κράτη πασχίζουν να αναπληρώσουν το χαμένο εργατικό δυναμικό μέσω της μετανάστευσης. Εντούτοις, οι μεταφορές με τη μορφή οικογενειακών επιδομάτων βασισμένα σε μία αναλογική κλίμακα ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών που έχει κάθε οικογένεια μπορούν να αποτελέσουν μία εξαιρετική βοήθεια για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Είναι ένας εύκολος και αποτελεσματικός τρόπος για να ενθαρρύνεις τις οικογένειες να αποκτήσουν περισσότερα παιδιά και να παρέχεις πόρους για τα αυξανόμενα έξοδα συντήρησης μιας πολυμελούς οικογένειας, καθώς η ανατροφή παιδιών σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι ασήμαντο. Με παρόμοιο τρόπο ενισχύεται και η αγοραστική δύναμη ολόκληρης της κοινωνίας. Είναι τόσο καλό όσο το να μεγαλώνεις παιδιά, κάτι που χρειάζεται πολύ προσπάθεια και γι΄ αυτό η κοινωνία θα πρέπει να επιβραβεύει αυτούς που το κάνουν σωστά. Τέλος, πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής τη πολιτικής είναι η εγγύηση ότι αυτά τα οικογενειακά βοηθήματα δεν προσφέρονται ως εύκολα χρήματα σε οικογένειες οι οποίες δεν νοιάζονται σωστά για τα παιδιά τους και την επιμόρφωσή τους.