Prolog

Głównym celem naszej teorii jest wyjaśnienie czytelnikowi następujących faktów:

 

-          Zadłużenie państwa, a co za tym idzie, coroczny wzrost deficytu, są nieuniknione i wręcz konieczne dla prawidłowego funkcjonowania gospodarki.

-          Długoterminowo zrównoważony budżet jest możliwy tylko w tych krajach, które dysponują nadwyżkami handlowymi bądź w tych, które stosują politykę pieniężną luzowania ilościowego.

-          Nie jest możliwe, iż wszystkie kraje w tym samym czasie dysponują trwałą nadwyżką handlu zagranicznego, a nadwyżka w jednym kraju, prowadzi do deficytu w drugim.

-          Zadłużenie państwa może zmniejszyć odpowiednia polityka pieniężna. Inną opcją jest trwała nadwyżka handlowa, ale jej kosztem jest osłabienie państw sąsiednich.

-          Zadłużenie państwa jest niezbędnym narzędziem umożliwiającym powstawanie oszczędności (pracowników — z wynagrodzeń lub przedsiębiorców z zysku).

-          Bez powtarzających się deficytów nie ma powtarzających się zysków i oszczędności.

-          Zatem wszelkie próby zmniejszenia zadłużenia państwowego bez działań polityki pieniężnej są bezowocne:

-          W rzeczywistości przypominają one działania mające na celu zmniejszenie oszczędności osobistych.

-          Próby ustalania limitu zadłużenia państwowego to również próby ustalania górnych pułapów oszczędności czy zysków.

-          Aby powstały zyski czy oszczędności, konieczny jest deficyt

-          To właśnie zadłużenie państwa przyczynia się do powstawania oszczędności.

-          Zadłużenie państwa nie może być utożsamiane jedynie z brakiem troski o przyszłe pokolenia. Stanowi ono nieunikniony mechanizm przyczyniający się do obecnego tworzenia zysku i oszczędności.

 

Niniejsza teoria stawia nowe ramy finansowe, opierając się na poniższych założeniach:

-          cyfrowy system finansowy, zanik papierowego pieniądza,

-          zamknięty i ściśle określony obieg pieniądza,
(pieniądz nie może opuścić określonej strefy gospodarczej),

-          w każdej z tych stref gospodarczych nadmierne oszczędności mogą ulec bezpośrednio opodatkowaniu poprzez zastosowanie ujemnych stóp procentowych (a ich ulotnienie się nie jest możliwe, ponieważ chodzi nam o zamkniętą strefę o cyfrowym systemie finansowym).

 

Powyższy system przynosi następujące korzyści:

-          umożliwia wyjście z sytuacji, w której dolna zerowa granica została osiągnięta, (czyli gdy stopy procentowe są bliskie zeru, a gospodarka nadal pogrążona jest w depresji),

-          oferuje bankom centralnym nowe a obecnie brakujące narzędzie służące pobudzaniu konsumpcji i likwidacji bezrobocia,

-          pozwala na zastąpienie outsourcingu poprzez dofinansowanie szczególnych gałęzi przemysłu,

-          umożliwia skuteczne zwalczania ubóstwa i zwiększanie wzrostu gospodarczego dostarczając dotacje powyżej pierwotnej produktywności,

-          umożliwia obywatelom czerpanie bezpośrednich korzyści ze wzrostu wydajności, dostarczając im dodatkowy czas wolny,

-          pozwala na skuteczną walkę z bezrobociem, kompensując dotacjami wszelkie spadki produktywności,

-          pozwala unikać pieniężnej polityki łagodzenia ilościowego, tym samym zapewniając stabilności waluty i równowagę międzynarodową,

-          zapewnia długotrwałą stabilność systemu finansowego, umożliwiając wolny przepływ pieniędzy i eliminując bariery wynikające z nadmiernej ich akumulacji.