4.2 Wpływ emerytur na siłę nabywczą
Recesja czy niekorzystne przemiany w rozwoju demograficznym (jak np. spadek przyrostu naturalnego, starzejące się społeczeństwo) powracają regularnie, niezależnie od istniejącego w danym państwie systemu emerytalnego. Realny dochód z emerytur ulega wówczas spadkowi.
Sytuacja powinna wyglądać w ten sposób:
 
                                                    Â
W wyniku recesji dochodzi do spadku wartości funduszy emerytalnych lub do spadku świadczeń:
Â
Puste pole na powyższym schemacie oznaczone 
ilustruje brak siły nabywczej. W wyniku spadku emerytur prowadzi on do ciągłego zmniejszania się zysków przedsiębiorstw.
W tym miejscu warto zadać sobie pytanie, jakie działania w tej kwestii powinien podjąć rząd, czy powinien on zastosować politykę bierną lub czynną?
W pokoleniowym systemie emerytalnym pojawia się problem niekorzystnego rozwoju demograficznego, tj. dochodzi do zmniejszania się stosunku liczebności pracujących do emerytów. W tej sytuacji zaleca się często przedłużenie wieku emerytalnego. Ponieważ na jednego emeryta przypada coraz mniej pracujących, rozwiązanie to miałoby na celu zachowanie wysokości świadczeń emerytalnych.
Emerytalny system kapitałowy podlega podobnym mechanizmom: recesja powoduje spadek funduszy emerytalnych, w wyniku czego nagromadzony kapitał nie wystarcza już na pokrycie emerytury, a odprowadzający składki zmuszeni są pracować dłużej, by więcej odłożyć.
W obu systemach przesunięcie wieku emerytalnego jest rozwiązaniem brzemiennym w skutki.